Innerlijke kind

Ik heb hulp nodig. Help mij alsjeblieft.
Ik wil gehoord worden maar je hoort mij niet.
Ik wil schreeuwen Ik wil huilen, ik wil los gaan, ik wil breken, niks meer onder stoelen of banken steken. Mijn pijn en verdriet heb ik nooit mogen uiten. Blijheid energie en spelen waren verboden. Ik mocht niks, niks anders dan alles wat ik was en wat ik ben buitensluiten.
Niemand heeft ooit gezien of geweten, dat ik mij van binnen zat op te vreten. Elke emotie elke spontane beweging of actie werd enorm bestraft. Ik mag alleen maar doen wat er van mij word verwacht. De verwachtingen zijn niet duidelijk want eigenlijk is alles wat ik ben en doe teveel. Ik mag geen ruimte innemen de verwachtingen naar mij toe zijn niet reëel.
Ik kan nooit vrij zijn nooit mezelf zijn. Dat is allemaal kapot gemaakt.
Ik wil het ook wel eens een keer niet allemaal weten. Een keer onredelijk zijn. Of een keer uitschreeuwen ik heb heel veel pijn.
Het kind dat ik was en wat ik eigenlijk nog steeds ben, verdient zoveel meer. Maar ik mag haar niet horen. En vooral geen stem geven, dat kan ik niet goed aan. Haar emotie is zoveel en zo heftig dat het mij uit het veld kan slaan