Schemering

Samen dronken door de liefde
zochten ze het warme zand
van vergeten lucide dromen
in blonde duinen van de toekomst

Daar tussen haar zachte haren
klonk zijn ernstige stem
die hen meenam in verhalen, de verbeelding
voorbij, mysterieuze horizonnen bij avond
een zachte echo die moest lachen

In schemering van de binnenziel
bracht zij hem schelpen, meer waard
dan het andere nutteloze
in haar visuele droom

Hij genoot zichtbaar van de mooie zomer
Zij was blij omdat het niet meer regende in haar hoofd

Schemering was als een zachtjes voorgelezen boek
fluisteren dat het donker wordt, genieten van de avond.


 
 
© mobar.