Winteravond

Langzaam sluipt de avond het bos in
voorzichtig maar wel gestaag
de kleuren van versleten bladeren
vervagen in hun achtergrond

geluiden verstommen als de avond vordert
een lichte bries waait speels langs de kale takken
terwijl vaag maanlicht naar beneden sijpelt
zie ik mijn adem één worden met de omgeving

dan worden mijn ogen vochtig van de kou
en loop ik in een trager wordende cadans
word ik getroffen door de ingetogen schoonheid
van de winteravond in het verlaten bos