De laatste dag van het jaar

Ze neemt jouw liefde naar de zee
onwaarschijnlijk ver van hier
waar ik je mis in hart en nier.

Nu je stil komt te staan
in het verlangen om met een mens
een mens te zijn, ik mis je.

Er hangt een mystieke mist
doorzichtige illusies en engelen
boven velden van het platteland

En in de stad schrijft zij een brief
ze heeft je lief in laatste tranen
er is niet anders dan geloof in liefde

de tijd heeft je kaal achtergelaten
woorden van inkt verkleurd door tranen,

We eten kaas op de bank
en warme soep

waarom heb je me niet geschreven
vraag ik je met opgeheven hoofd

het is me niet gelukt
de juiste woorden te vinden

dat kan ik zien
het is jouw gezicht dat zwijgt

nu maar zien dat ik een ander krijg
de laatste dag van het jaar

staat op het punt
van beginnen.


© mobar