Oudejaarslibelle

Een eenzame meneer heeft de dialoog uitgevonden
hij schrijft met de naam van een eenzame vrouw.

Het leven is veranderd verzameld zonder dromen
in egocentrische levensliederen van de zieke lachende clown.

Dronken in volksgebruiken, koket door literair bedrog
wegrennen van het gevoel door heimwee, eenzaamheid
in zichzelf onderdrukt tot de grimas van zijn lach.

Verlegen bewegende ogen
een kleine wereld vooruit
in alles wat hij ziet
hij ziet de grote wereld niet.

Wat moet ik doen
vraagt zijn voorzichtige stem
ik wil je niet uit jouw slaap halen
je bent zo sierlijk wanneer je droomt.

Je antwoordt niet
hij staart naar het plafond
je gooit met een grijns
jouw laatste kleren
op de bank.

Naakt en verrukkelijk.

Ik ben een oudejaarslibelle
waarheid en authenticiteit
geven mij doorzichtige vleugels.
vertel je hem

Jij bent een oudejaarslibelle, ik laat je los
fluistert hij opgelucht.


© mobar