vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Voor de ooit verdronkenen
Hoe mijn angst voor de meest trieste der interpretaties
Me inleidt
In het paradijs der verdronken tranen
Waar het al sinds lang niet meer regent
Hoe haar ogen bezinken
bij iedere golf van realisatie
Dat het ongrijpbare
Haar ontnomen wordt
Je had nooit een kans
Hoe ze wegzakt in het water
En zinkt tot de bodem
En daar kijkt naar het licht dat zich door het water wijd verspreidt
Om zich dan toch nog maal naar boven te hijsen
Misschien waren de eens zo diepe wonden van weleer het niet meer waard om zo diep te zinken
En mag je drijven in het licht
Reacties op ‘Voor de ooit verdronkenen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!