Ontheemde zwerver

Onder het maanlicht ontwaart hij haar gezicht
in het alleen zijn is er niemand zoals hij
zoon van een moeder die gestorven is
eenzaam in het duister van de januari nacht

zijn schulden kan hij niet meer aflossen
geschiedenis vertelt over weerloze armoede
een eindeloze horizon van stille woorden
nooit meer heimwee, het liefst zonder verleden

als de zon schijnt voelt hij de hand van zijn vader
verdwenen in de mist van nooit geschreven brieven
een levensboek waarvan de bladzijden leeg zijn
zijn hoofd in de whisky, wegdrinken de pijn

langs de waterkant van het winterstrand
onder het maanlicht ontwaart hij haar gezicht
in het alleen zijn is er niemand zoals hij
je kunt het niet voelen zoals hij het doet

zijn herinneringen kan hij niet koesteren
geschiedenis vertelt over onthechting
grenzen en meedogenloze horizonnen
nooit meer heimwee, het liefst zonder verleden

als de zon schijnt voelt hij de hand van zijn geliefde
veel te jong weggenomen door de dood
haar gezicht als een herinnering
in het alleen zijn is er niemand zoals hij.





 © mobar