vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
tenslotte
de oude vrouw
zo grijs en grauw
heeft eindelijk begrepen
dat het leven geen herkansing geeft
dat dromen
hoe mooi ook dat moment
niet helpen, hoewel het went
de tegenslagen te verdragen
en uit de aller donkerste dagen
nog iets van hoop kan schijnen
de donkerte kan verdwijnen
door een vogeltje dat zingt
hoewel het einde wenkt
toch nog de lach kan blijven
zelfs hoop op nog wat tijd
om die heerlijk te verspillen
meer valt er niet te willen
genieten van het moment
© Rita Arends

Ingezonden door
Geplaatst op
04-10-2022
Geef uw waardering
Op basis van 11 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
OuderdomReacties op ‘tenslotte’
-
'Als ik op m'n 98-ste niet was gestopt met roken. zou ik het nooit gehaald hebben', zei de honderdjarige en hief het glas..
guido - 04-10-2022 om 16:58