Schuld

Mijn hart gaat uit naar diegene
Die nooit werd liefgehad
Die bleef vergeven en proberen
Die zichzelf verloor en vergat

Zij die werd vastgegrepen
Geketend aan een grove schuld
Waar aan onschuld werd vergrepen
Haar leven haar niet gegund

Nu mijn hart lijkt te ontdooien
Als kille vlaktes met ochtenddauw
Kun je tussen haat en aanklacht horen
Ik hield toen wel van jou

Ik ken elk trekje in je gezicht
En mijn wereld zat in je ogen
Ik praat sinds kort weer met je. Hoe triest dat je me niet kan horen

Overgegeven
Verdriet verscheurd
Blijf maar liever uit mijn buurt

Jaloers op wie zomaar durft stellen
Liefde is een mooi gezang
Zij weten helemaal niets over ons
Mijn lief, mijn ondergang.