muizenissen

vanmorgen vroeg,
in ’t hoekje van de kamer
zat hij daar zomaar, een kamermuis
ik vroeg wat hij daar wilde
hij zei ’t is koud, hij rilde

hij vond het vreemd dat ik niet gilde
hij wist voor muizen zijn de dames bang
ik keek hem aan, zag tranen op zijn wang
voelde medelijden met die arme muis
zelf zat ik lekker in mijn bijna warme huis

ik heb hem een plekje in de schuur gegeven
waar hij met zijn familie rustig mag leven
hij beloofde met zijn poot op zijn hart
alles netjes schoon te houden
hoewel ik dat niet echt vertrouwde

maar ach, elk verdient een plekje
hij is nu tevreden op zijn eigen stekje
met vrouw en kroost woont hij daar nu
in zijn eigen kleine hoekje achter de paraplu
zo’n lieve kleine muis zomaar in mijn huis

© Rita Arends