september

De bomen groeien niet meer
tot aan de hemel, ze zijn moe
de herfst laat hun bladeren verkleuren
september laat haar eerste tinten zien

je wringt je in jouw sociale positie
alleen en moeilijk om te vergeten
je verdrinkt herinneringen in pijn
ons geheugen houdt van de aarde

een stille herfstavond tot wasdom gekomen
maakt een einde aan zomerse dromendroom
maakt een begin aan winterse dromendroom

er is een weg naar waarheid
het liefst uit deze eenzaamheid
cultuur mag natuur niet verdringen
natuur is de enige weg naar voldoening

je ademt jezelf vrij uit jouw sociale positie
eenzaam, maar zeker niet zielig, jezelf
alleenstaande met beide voeten
je maakt contact met de aarde

op de grond, de vloer, het trottoir
straks vallen de bladeren en zwijgt de bloemenvriend.



© mobar