uil en de herfst

de blâren brok’len
broos en bruin
het brons brabbelt
nog wat na over
de zomerzoete geur
van de jasmijn
die ze warmen in de winter
het licht is niet meer zomergeel
maar witter dan de wolken
maakt zwartwit de beijsde plassen
hoge schoenen dikke jassen
maar wacht herfst
treuzel nog wat voort
want als de merel zwijgt
begint de uit te roepen
een lied van droeve muizenissen
ik kan hem luidkeels horen klagen
wie heeft de nacht op slot gedaan
hij zitj zich eenzaam af te vragen
of straks de zon nog op zal gaan
beste uil
laat mij u zeggen
wees niet bedroefd
maar heb geduld
ook al zijn de takken kaal
straks bloeien weer
de bomen struiken heggen
en zullen muizen
weer zorgen voor uw maal