Was ik maar wat sterker geweest toen

Jaren zijn verstreken maar nog altijd dwaal je dagelijks door mijn gedachten, wat kon ik ook anders verwachten van alle onrust die je in mij achterliet.

Ik heb je nooit gevraagd wat er door je heen ging, misschien was ik bang voor de waarheid maar misschien weet ik net als jij het antwoord eigenlijk ook niet.

Ik probeer mij te herinneren wat ik dacht, wat ik in je ogen zag toen ik naar je keek diep in de nacht van vrijdag op zaterdag, maar de beelden blijven zwart.

Waarom was ik te zwak om terug te vechten toen je handen zich strak om mijn nek hechtten en je mijn adem van mij wegnam.

Wat als je net wat langer had gewacht en had je je niet bedacht, had je mij nog wel los gelaten, was ik nog wel hier geweest dan.

Ik hoor je stem nog altijd helder in mijn hoofd schreeuwend naar mij dat ik alles heb verkloot, terwijl ik zo mijn best deed om alles goed voor je te doen.

Was ik maar wat sterker geweest toen.