vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gladiolen
Jouw geest laat een stille echo klinken
in de bloeiende zomerse tuin
ik heb me in de gladiolen verdiept
om de bloemen op jouw graf te leggen.
Ze zijn mooi nu, in hun zomerse schoonheid.
Als jij vanaf jouw verre ster toekijkt
weet ik dat je zult glimlachen.
Om zoveel toewijding en liefde.
© mobar
Reacties op ‘Gladiolen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!