Wilg

Door inheemse stilte wentelt zich wilg
aan de oevers bij het zoet water meer
waar blanke nimfen spiraalvormig dansen
in een cirkel van zilvergroen gras

alsof verlegen verliefd zijn
ook bij de oppervlakte hoort
van een noeste onherbergzame woestenij
te ruig en stoer om echt te strelen

wilg kronkelt zich lenig
in het rond, geknot of niet
het is wilg om het even
belet wilg niet te leven

wilg heeft de wraakgodinnen
uitgenodigd voor het eten
in een zelf geknoopte mand
met voorjaarsfruit van buurtbomen

laat ze maar komen met kikkerbloed
regen en striemende verhalende wind
de alles overstijgende liefde
die uit de gouden hemel valt.

 
© mobar