vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Landschapsvriend
Het landschap vergist zich in de mensheid
de mensen zijn de natuur niet de baas
zoals het woekert op de landerijen
straks geen konijn meer of haas
landschapsvriend, een monument
dat jij verdient is natuur
tot in de eeuwigheid
weelderig groen
tot verre horizonnen
geen asfalt, prikkeldraad en beton
maar gras en struiken en bomen
wilde planten in allerlei soorten
de mensheid vergist zich in de natuur
wilskracht om te overleven
zonder decadentie, eenvoudig en puur.
© mobar
Reacties op ‘Landschapsvriend’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!