Ik vind mijn weg

Het doet mij
geen verdriet
aan haar te denken

zoveel vreugde heeft ze
mij ooit geschonken

de woeste natuur
haar geest en lichaam
haar taal, haar liefde

ze weet inmiddels
hoe moeilijk het is
een vreemde te zijn.

Ik stel me voor
hoe zij haarzelf
aan anderen voorstelt

met de ondergang
haar belevingswereld
uiteindelijk aannemelijk
in het vooruitzicht.

Het vergeten voltooid zich niet
er moet opnieuw worden vergeten.

Ik vertrek heimelijk in de nacht
naar een dorp in dromenland
om herinneringen te ontzien.

Halverwege de lange reis
besef ik dat zij niet werkelijk bestaat
slechts een schim in mijn geheugen is.

Ik vind mijn weg in vreemde dromen.

© mobar