Kale horizon

Nu de dichter is overleden, staart zij
naar de kale horizon, ze is bevrijd
van zijn voelen en eenzame waarneming

ze staat met beide voeten op de grond
doorleefd, en met de nodige inspiratie
om door te gaan tot het gaatje

ze heeft hem liefgehad toen hij nog schreef
veel van zijn gedichten ging over haar
over haar liefde en over haar emoties

en hij had haar lief, met zijn bijzondere woorden
waarin hij eigenlijk weer heel gewoon was
om als dichter zich te doen gelden

schreef hij over haar schoonheid
en haar fijnzinnige intellect
over de eenzaamheid die zij soms ook
moest voelen wanneer ze aan hem dacht

de maan was voor allebei een vriend
om de kale horizon bij nacht te verlichten.







© mobar