Desperaat
Gedichten liggen op het geblakerde veld
uitgestrooide woorden over liefhebben
houden van en in het zweet werken
een leven in zinnen over het uitgeputte gras
nog voor de middag goed begint
desperaat is de schrijver in zijn noodlot
nu gezin en familie zijn verdreven
en het alleen zijn stille wonden voedt
de oorlog om zich heen in alle ellende
liederen heeft hij gezongen over eenzaamheid
toen er niemand was om naar hem te luisteren
kalme woorden aan het papier toevertrouwd
in zijn armzalige kloffie met een kop koffie
gedichten aangetast door regen, wind en zon
over de dieren en de oude wilgenbomen
bijna onleesbaar verweerd door omstandigheden
waar ratio het ware voelen ontmoet
woorden weggeschopt door een vervelend kind
nauwelijks opgevoed met verdiende manieren
desperaat nu de centen en emoties op zijn
hij zijn geld moet verdienen met zijn lijf
en honger en dorst op de loer liggen.
© mobar
Reacties op ‘Desperaat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!