eenzaamheid niemand die het ziet

Eenzaam samen met jezelf geïsoleerd
Vragend …waarom ik alleen …wat doe ik verkeerd?
Ook al ben je in gezelschap.. de connectie lijkt te ontbreken
Fysiek present maar mentaal geen teken van leven
De realiteit lijkt te bestaan, maar ik blijf te vaak even staan
weer die oude smart die me weerhoud om verder te gaan
niemand weet omdat niemand vraagt en niemand ziet
want ik laat niks los … vanbuiten ziet men geen verdriet
anders denken anders voelen anders dingen zien
niet intentioneel ook al denken dat velen misschien
soms vragend aan mezelf is er wel een bestemming hier
de wereld staat open maar ik ervaar mijn deur op een kier
woorden vullen niks aan de leegte die ik onderga
ben ik bewust van mijn existentie bij twijfel zeg ik ja
laat mijn gedachten accumuleren om positief te proberen
met mijn omgeving te acclimatiseren en zo te manoeuvreren
niet denkend zo wil ik het doen, maar dit wordt van mij verwacht
want een ander bezit kracht en heeft de waarheid in pacht