Aan een dichter

Zomaar een berichtje van een dichter.
Zomaar of had het zo moeten zijn?
Jou woorden ze voelden oprecht.
Mijn vertrouwen het is door mijn verleden flink beschadigd.
Mijn leven voelt soms zomaar ineens minderwaardig.
Iets wat ik heus niet wil.
Maar het malen in mijn hoofd het wil maar niet stil.
Totdat ik net jou berichtje las. Het deed mij echt goed.
Een vreemde maar toch ook heel vertrouwd.
Je wenste dat het mocht gaan goed.
En gaf mij een tip om eens als een soort therapie positief te schrijven.
Voor jou dit berichtje misschien heel normaal.
Maar voor mij het voelde heel speciaal.
Ik voelde mij even echt gewaardeerd en belangrijk en dat voelde echt goed. Toch zal ik nog even door de zware last heen moeten.
En daarvoor doe ik echt mijn best.
Maar het was jou bericht wat voelde echt speciaal.
Zomaar een vreemde maar toch ook weer niet.
Het deed mij goed. Het gaf mij even weer moed.
Doorgaan zal ik gaan.
Ook al kost het nu nog de nodige traan.
Ik weet dat ik sterker ben dan dat akelige gevoel.
Maar jou berichtje het gaf echt goede moed.
Die spiegel je zette hem mij voor.
En mijn dank daarvoor.
Soms heb ik dit nodig.
Om te komen uit het dal.
En te zien dat het leven heeft veel lol.