voorbij

niets is meer hetzelfde
ruïnes waarop wij speelden
onze eigen woestenij
waar is het gebleven

de puinhopen van wat
ik ooit ben geweest
zijn niet meer te lijmen
ben ik bevreesd

alleen in gedachten
ben ik weer wie ik was
en nooit echt verdwenen
uit mijn kleuterklas

in zoveel jaren nu
versleten en vervaald
niet meer aanwezig
compleet achterhaald

© Rita Arends