Het verdriet blijft

Verleden blijft maar heden

Mijn Verleden ik kan het maar niet vergeten.
De mensen moesten mijn echte pijn eens weten.
Iedereen ziet die vrolijke sterkte griet.
Maar niemand voelt mijn echte sterkste verdriet.
Ik geniet ook heus.
Maar dat het met mij op de loop gaat het is geen keus.
Mijn vertrouwen het is zo weg.
Telkens voelt het weer als een gevecht.
Mijn verleden het heeft mij zo beschadigd.
Het vertrouwen het voelt telkens ongeloofwaardig.
Ik doe heus mijn best.
Maar het is weer het vertrouwen wat het keer op keer verpest.
En heus er zijn ook nog momenten van genieten.
Maar de negatieve kant het heeft op dit moment even weer de overhand.
En toch vecht ik telkens door.
Alleen op zo,n moment dan denkt mijn hoofd waarvoor.
Het is een continue strijd waaraan ik op dit moment weer sterk lijd.
En toch zet ik mijn schouders er weer onder.
Ik vecht weer door en door.
Ik ben sterker dan de keer dat ik even verloor.
Voor nu het mag even weer voelen niet zo fijn.
Maar ik laat mij niet meer krijgen 100% klein.