1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
slapeloze nacht
hier lig ik dan
starend
wachtend
geen mens mist mij nu
het is al laat
donker en koud
ik kruip weer onder mijn lakens
trek ze tot onder mijn kin
probeer rustig de slaap te vatten
de eenzaamheid weegt zwaar
een ontroerende traan vindt mijn kussen
ik draai mij nog eens om
het is weer zo een nacht
slaapwel mijn liefste
slaapzacht.
Ingezonden door
Geplaatst op
03-04-2022
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
EenzaamheidReacties op ‘slapeloze nacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!