Natte verf
Je schildert jezelf in een leegte
achter kale horizonnen
waar lust met liefde copuleert
van alle kanten bekeken
helder in abstractie
stillevens verflauwen
een wereld zonder ratio
verleent zich gevoelens
rivieren fluisteren verhalen
over jouw naam, jouw hart
onmacht versus kunde
in nieuwe natte lagen
zware contouren
boomranden verdrinken
in weids groen grasland
luchten vormen kastelen
in vlugge windgebaren
liefde blijft stromen
kleuren spiegelen water
natte verft neemt de blonde hand
mee naar lustig warme stranden
schade en schande verrijken zich
ervaren handen nemen het ongeschreven boek
naar zee, natte verf neemt gedachten
naar onverwachte diepten.
© mobar.
Reacties op ‘Natte verf’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!