miskend

waarom is het gras zoveel groener
aan buurman’s kant van de heg
noem mij ontevreden en een zeur
maar zijn gras heeft een groenere kleur

waarom heeft een ander altijd meer dan ik
dit bederft mijn leven tot de laatste snik
waarom mag ik ook niet eens de beste zijn
altijd tweede, een leven vol chagrijn

de mensen zeggen pluk toch de dag
we zien je steeds ontevreden
nooit eens een blije lach

maar dat komt niet door mij hoor
ik ploeter maar door dag en nacht
toch is er niemand die op me wacht

© Rita Arends