vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
februari avond
De wind gong had een eigen melodie
van ritmisch neurotisch bonken
hout tegen hout op het balkon
van de zelf liefde
en in dat diepe dal van de blauwe avond
het einde van februari in zicht
danste ik naakt rond haar verjaardag
waar zij begraven lag in de dood
de wind gong hield niet op
de wind verhaalde wild
wat opgeslagen lag in het verleden
toen de droom geen betekenis had
op het droombalkon in mijn tegenspel
voor altijd aan de donkere wolken
waarom hoorde ik haar echoloze naam
achter iedere ondenkbare horizon.
© mobar
Reacties op ‘februari avond’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!