Het Hengstdal

Uit 'Het geriatrische testament'

Ooit ik wist niet waar de wereld verder ging
stonden de bramen de klissen langs de holle paden
staan nu auto's in de rij om hun tijd te verslijten
want alles heeft zijn dagen en die gaan voorbij.

Er woonden nog de boeren op de loopafstand
met een erf waarop vanalles levend liep
en zocht, houden schulden nu mensen aan de lijn
met jaar in jaar uit de dagen tot het eind verpand.

Daar denk ik nog wel eens van ver overheen
naar alles wat oud werd en is voorbij gegaan
aan wat langzaam nu in de mist verdwijnt
als spleen naar een lang vervlogen woestenij.

Guido van Geel