Weerschijn

De wierook kringelt al hoger en hoger
om hoog tot de nevels toe te behoren
waar de koren de gewelven vervolmaken
tot de hoop die in de laagte even zweven zal

Het licht door de gebogen ijle vensters
speelt zijn laatste stralen uit de verte
waar werelden wentelen in hun weelde
tot hier de arabesken die even teken zijn.

Vindt het water in de hardstenen bokaal
van alle handen de kringen als naar overal
in de zeeën waarboven de witte vogels gaan
in een vlucht die altijd al de spiegel is.

Guido van Geel