vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zand
Soms zou ik het zand willen zijn
de glimlach op jouw gezicht
in alle zomerse werelddelen
om je met mijn vrijheid te bevrijden
vol zonneschijn en sproeten
omdat je in de nacht verlegen bent
aan de kust met een geliefde
iemand anders dan ik kan zijn.
Ik moet me nu echt losmaken
uit het silhouet van jouw gedaante
je zou een boom kunnen zijn
of een reus onder de zon
nu de zomer zonneschijn telt
uur na uur onder blakende zon
zelfs schaduw brengt geen koelte.
Soms zou ik het zand willen zijn
van het strand waar jij op ligt.
© mobar
Reacties op ‘Zand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!