het boeket

(de leugen van de bloemist)

het bloed kruipt weg
verstopt zich
in de schaduw van het woord
bloemen houden van mensen
de vaas met geurige kleuren
kantelt in gruizels
de ellendigen verdrogen
bedrogen
wat had de schepper
van het leven
met hen voor
welk levensdoel moest hen toelachen
zo te liggen
geknakt onder het porselein
verdoemd tot in alle uithoeken
van de groene kliko
geboren in het glas
smekend om bijen
drinken zonder doel
veel te jong gestorven
niet liefgehad noch bemind
bloemen houden nu eenmaal
niet van mensen