De verstoorde nacht

Uit 'Het romantisch avondmaal'

De trol stulpt als een puist uit zijn spelonk
om in de duisternis uit te gaan struinen
om te grijpen wat hem voor de klauwen komt
het liefst lillend trillend zacht een nimfenvlees

Onderdoor de nimf heur kruis de sterren schitteren
waadt in lieftallige naaktheid door haar element
het water het water zacht wiegend haar bespiegelt
rilt van ergens haar beeltenis even tot duizend lichtjes

Dreigt uit de steen de rots bedreigt het meertje
in de nacht van hard van zacht de krachten
druppel na druppel het brokstuk werd ondermijnd
uit het niets donderend daar in haar diepte verdwijnt.

Guido van Geel