De albatros

Uit 'Het absurdistische universum'

De dichter stonk al uit zijn pennen
die hij schudde in een wolk van schilfers
de dichter die de gangen vult
waar hij gevangen werd in de kille

ochtend het licht hem kloppend wekt
de dichter die zijn vruchten root
om te tasten naar zijn waterige nood
strompelt hij vallensbang voort

naar het wijkende het reddende boord
de dichter die reeds uit zijn pennen riekt
boven het azuur waar hij zijn verten zocht
ziet hij zijn muze aan .... zijn gedrocht

zijn muze die gestoord op hem neerkijkt
druipend van bloed uit hem gestolen blijkt.

Guido van Geel