vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ik sta aan de afgrond
Verdrietige gedachten raken mijn hart
Verdwaald in een oerwoud van tranen
Minuten tikken weg in een zwart gat
Ik schijn in een zee te staan
Een stilte van mijn mond
Binnenin een geschreeuw van pijn
Ik sta aan de afgrond
Ik plak mezelf weer bij elkaar
met onzichtbare lijm
Reacties op ‘Ik sta aan de afgrond’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!