De zoeker
Uit 'Het geriatrische testament'
Hij zocht zijn vragen te vinden, ver van
de mensen, ver van de wereld in het ontkennen,
in het dwalen, in zijn diepste niets,
in wat hij dacht zijn geest aan hem toonde
Toch ontwaakte hij telkens in het licht van alle dag
weer de mensen die liepen aan hem voorbij
weer was hij alleen en steeds verloren,
toch iets riep, riep ergens zonder woorden.
Uit het niets werd hij het gewaar, de ban
die donderend door de grondvesten
van zijn geborgen liefde en zijn vertrouwen
brak tot naakt de liefde, tot naakt zijn lot .
Guido van Geel

Ingezonden door
Geplaatst op
28-09-2021
Over dit gedicht
'Mijn gedachten zijn mijn kameraden', zei het oude mannetje en hij wist dat ze op hem wachtten.
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
GuidovangeelReacties op ‘De zoeker’
-
gedachten zijn als indringers die je soms liever niet ontmoet, maar nog steeds een sleutel van je huis hebben
rita arends - 29-09-2021 om 07:46
-
En weer roepen de vogels de dag, zoals elke dag, achter de heuvels vandaan.
Istvan Koning - 29-09-2021 om 14:37