De geërfde zonde

Aan Alfred Schaffer

Ik ben het resultaat van overlevers
van toeval vol vanzelfsprekendheid
als een uitroep met van die puntjes ....

Of zij in mijn hoofd een plaatsje hebben
weet ik niet en kan het ze niet vragen
om reden zij zwijgen als ik mijn wegen ga.

Wat ze deden was de hunne begaan
in schuld, onschuld en verwijtbaarheid
zoals alles achteraf zijn oordeel krijgt
over hun hoofden alsnog uitgestort.

Wat ben ik nu meer dan een oude boom
die vandaag of morgen om gaat vallen
zo zeker als het geluk dat mij staande hield.

Wat mag het anders kunnen wezen

tussen vuur, ijzer, steen en meer verleden
dan de boeren die op hun akkers in het stof
neerdalend de eeuwen hebben doorstaan,

leef ik tot en met op de dag van heden.

Guido van Geel