Het kind, niet het badwater

Mijn leven lang al die gedachte,
dat idee,
meer het badwater dan het kind te zijn geweest,
dus meer bijzaak dan hoofdzaak, die geest

Als tiener die eigen ziel wel tegengekomen,
maar toch weggelopen,
om bij de kudde te horen,

Toch die keuze om binnen de lijntjes te kleuren,
het had anders gekund,
minder grijs,
de boel wat extra, wat meer kunnen opfleuren

Die kansen zo jammer genoeg nu wel verkeken,
en zeker weten,
alles was niet zo kommer of kwel, venijn,
maar één ding wel helder,
dat zieltje in je brein,
best om maar één te zijn