Nooit alleen

Nooit alleen

De wind waait door de bomen.
Bladeren ritselen, fluisteren:
vergezel mij, omarm mijn stam,
ik zal je beschermen tegen de warmte van de zon
en de druppels van de regen.
Wentel onder mij heen in de schaduw,
volg de reis van de zon.
ik zal er nog steeds zijn
in de voortschrijdende tijd
wanneer de zon ondergaat
en jouw en mijn schaduw verdwijnt.
Dan nog zullen mijn takken jou omarmen,
het bladerdak je als een deken omhullen wanneer het donker wordt.
Een leven lang zal ik er voor je zijn,
om lief te hebben, om te schuilen, om te lachen en om te huilen.