vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
37.2°
37.2°
Amper 37.2°,
en het voelt als doodziek,
een erg lage pijngrens zou kunnen,
als man, weet je wel,
maar dan nog,
het onevenwicht,
bijzonder raar toch
Het lijkt wel wat parallel,
met mijn gevoel van mentaal onbehagen,
noem het gerust de zwaarte van het leven,
veel van die dagen,
bevoorrecht, de mazzel gehad eigenlijk,
doe maar normaal, die stijl,
en toch ging het helemaal mis,
altijd maar dat glas halfleeg,
alsof ik het nooit helemaal vol kreeg
Reacties op ‘37.2°’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!