vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Naakte waarheid
Denkt stilletjes terug aan een toen
een vroeger uit een ver verleden
de woorden-zwerver in zijn onderbroek
zijn oude bril beslagen voor zijn ogen
een brok verwijten in zijn stille denken
nu de zilveren spiegel boeken schrijft
hij niet langer kan ontkennen
dat de waarheid meer beklijft
dan het toneelstuk van beminnen
zijn antwoord is deze stilte
omdat er geen geheimen in zijn zwijgen zijn
slechts naakte waarheid in vergane tijd.
© mobar
Reacties op ‘Naakte waarheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!