kleur van het geweten

Kleur van het geweten

Ze zijn anders dan wij.
Het zijn mensen ,al noemen we ze ,Zij
Hun denken , doen en spreken zijn anders
Ons noemen ze, Hij

Hun schoonheid willen ze niet verbergen.
Ze verzetten met hun lichaamstaal heel wat bergen.
Blote benen, schouders en buiken
Maar niet één wil dit uitbuiten.

Hij moet er met verlangen naar kijken.
Waarom zou Zij met die weelde willen prijken?
Misschien wil ze iets onverwachts bereiken?
Of laten ze ons alleen in gedachten bezwijken?

Zij heeft nog andere kwaliteiten in haar macht
Haar zorgzaamheid, liefde en vertrouwen zijn een pracht
Zij draagt in haar lichaam een kind waarop ze een hele Tijd wacht
Mannelijk of vrouwelijk ze denkt niet na over het geslacht


En wat doet Hij voor wie we haar noemen, Zij?
Heeft Hij respect, liefde en geborgenheid en is Hij blij?
Of is het de begeerte, jaloezie, macht wat Hij wil weten
Rood is de kleur van mijn geweten

Laten wij over Zij ,de vrouw met eerbied en liefde spreken
Plegen wij geen geweld op wat wij gewetenloos zouden breken
Laten wij mannen de opwinding bedwingen en vergeten
Want rood is de kleur van ons geweten

Rood is de kleur van de liefde maar ook het teken van gevaar
Het roept ons op tot tucht, eerbied en volwassenheid in een klein gebaar
Vrouwen zijn geen speelgoed maar echte mensen , ik heb respect voor haar
Maar laten wij zijn een eenheid en een onafscheidelijk paar

François vandecruys