De slag om de gebruiker

Naar Liesbeth Lagemaat

Het plein waarover het goed koppenlopen is
ligt te zomeren in zijn schrale eigenliefde
zonder dat een mus er zich spotten laat
tobben de uitbaters met hun zelfmedelijden

als er zomaar een blijvende stilte neerdaalt
over de vlakte waar de slag zijn dorst leste
te meer de gieren zich gretig toonden
geen strijder meer zijn diepe schrammen likt

blijkt de schikgodin op haar schedelplaats
te staren naar haar doordrenkte speelruimte
terwijl haar gevleugelde dekhengst
briest zijn zwaard in een geile kling te jagen

bestijgt zij hem en geeft hem vol de sporen
om hoog boven de werelden te kiezen
uit wat er vandaag zoal op de kaart staat
zo alle lust tot bedaren wordt getroost.

enz. enz. enz.

Guido van Geel