1001 Gedichten
vogel
pijlsnel trek ik
mijn spoor zonder rails
wolken wind in stijgende lucht
maar mijn vleugels treuzelen
op de trage grond
ik zie insecten
neuzelend, beuzelend peuzelend
hun tijd verkeuvelend
in poreuze takken hun eitjes verbeuren
maar eenmaal door mij aangepikt
verstomd hun loze praat
bromt hoogstens nog wat na
tussen snavel en huig
met een boeket vol vlinders
vlucht ik nestwaarts
en demp de grote kleine kelen
sperrend en vol verwachting
nog gelovend in een toekomst
Ingezonden door
Geplaatst op
04-06-2021
Over dit gedicht
lente volgelnesten en prooidieren
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Lente Natuur NieuwlevenReacties op ‘vogel’
-
Mooi gedicht, al lezend hoor je bijna de geluiden van de insecten en de vogels. Toch een raar idee dat alles wat leeft alleen maar kan overleven door een ander, dier of plant, op te eten.
rita arends - 08-06-2021 om 13:19
-
'Zij zaaien niet, zij maaien niet maar schijten de boel wel onder', zei mijn vrouw en stond te poetsen met een prop nat keukenpapier. (zie ook Rita)
guido - 08-06-2021 om 19:32
-
Essen oder gegessen werden. Het is een bizar spelletje van de goden. Maar we blijven volhouden dat de natuur mooi is, tegen beter weten in.
Istvan Koning - 09-06-2021 om 08:23