schipbreuk in het leven (2)

Het schip danst geheel stuurloos op en neer,
de regen striemt zijn gezicht, dat doet zeer
en onder al dat geweld wordt zijn lot geveld,
hij hoorde een helse krak toen het schip midscheeps in tweeën brak.

Hij wordt in de zee gegooid, lag tussen wrakstukken verstrooid
en midden in die heftige deining zag hij plotseling een vage verschijning
die met een helder blinkend gezicht zijn blik vast op hem hield gericht
en hem bij name riep en door wie er iets naar hem werd toegegooid.

En in die ware doodsbedreiging van 't water in die zwarte nacht,
was het een verlichtend verhaal waar hij toen ineens aan dacht.
Het verhaal van Jezus, die eens de woelige baren
van een heuse storm met een enkel woord wist te bedaren.

En uit alle macht met zijn allerlaatste kracht
in dat watergeweld en onder dat bulderend windgeloei
grijpt hij die hem door Jezus toegeworpen reddingsboei
die hem behoedde voor eeuwig in de duisternis te verzinken.

Jaren later:
Thuis in zijn luie stoel bekruipt hem nu weer een onbehaaglijk gevoel
over wat hij leest en van Corona terecht wel vreest
maar in dat angstig nachtelijk uur kijkt hij naar de muur
naar die reddingsboei waarop een tekst staat geschreven
die rust geeft en de hoop in hem weer doet herleven:

"Komt allen tot mij
die vermoeid en belast zijt
en ik zal u rust geven".