Eenzaam enigma

Teerbeminde liefhebber,

omdat woorden bij de vijver
waarin jouw spiegelbeeld verdronk
nog naklinken in mijn geest
leef je met mij mee

we blijven dromen
zullen nogmaals onzichtbaar vrijen
of gaan eindelijk samen slapen
in dat zachte bed van stilte
dat dichterlijk genoegen heet

er hangt een mist over mijn leeftijd
een geheimzinnig gevoel van eenzaamheid
vreemdsoortig raadsel in verloren tijd

geluidloze woorden aan
de zelfkant van genegenheid.





© mobar