dat nooit weer
(uit 'de barakken'
vandaag zeg ik maar niets
omdat het stormt
in mijn hoofd
en de vlag door tranenvlagen
half naar onder is gezakt
ze roepen maar wat
de naoorlogse verzetshelden
van de rinkelende omroepen
theatrale illusie
ik hou mijn mond vandaag
krijg geen woorden buiten
de letters zijn te dik
de mond te klein
om de grootsheid van de waanzin
uit te drukken.
de buurman van mijn oma
roept er een
daar moet is steeds aan denken
als waalsdorp welkom thuis
voor hen luidt
en nutteloze speeches
door speakers schallen
sirene van naderende vliegtuigen
onder de trap
vier muren en een dak
van hout vormen
barak eenentwintig
bed negenenveertig
dat doet mij stil zijn
mijn stem verloren
zoals hun hopeloze hulpgeroep
wees stil
anders slaan ze weer
de kolven tegen het hout
hou de adem in
luister naar de stilte
en denk elke keer
dat nooit weer
dat nooit weer
Reacties op ‘dat nooit weer’
-
'Ik kan niks beloven', zei de tijdsgeest en woekerde voort
guido - 04-05-2021 om 17:22
-
waar waanzin heerst verdwijnt de menselijkheid
rita arends - 05-05-2021 om 05:30