1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Aanraken

Ze konden het binnenland niet aanraken
die warme zomerdag, nevelwind
in de duinpan zonder schuilhut
toen hij naast haar zat in dagdromen

uitgeput door een gehaaste eruptie
vol doorwinterde corrupte emoties
een vertrekkende zon voorvoelde regen
die hen vergezelde toen ze terugreden

op roestige paarden door het bos
vol geheimzinnige geluiden
met overal fluitenkruid en lulletjesbruid
langs inheems verdwalende paden

een opkomende maan voorzag dromen
die hen veranderden, transformeerden
in wie ze waren geworden
als mensen door de jaren

metaforen van de ziel
in volle bloei en dan verwelken
hoogtepunten, dieptepunten

ze konden het binnenland niet aanraken
de kust was als een mystieke magneet
die hen meetrok in oude verhalen
over vochtige zomers in het regenland

onder de wolkenzon van dromen
steeds weer terug naar de zee gekomen

ze konden elkaar eindelijk aanraken
het vermoede hoofd, de tepels, voeten
die warme zomerdag, nevelwind.





© mobar.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Aanraken

Reacties op ‘Aanraken’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Aanraken