Vrijen op de wolken
Je vertelt,
al is het in herinnering
nog steeds dezelfde droom
alsof het verlangen
niet meer is te vervangen
denk je aan
vrijen op de wolken
liefde zwijgzaam bedrijven
zoals het nooit eerder is geweest
lijven zijn in dromen verstrengeld
in hoopgevend zuchten, vibreren ze
als liefdesengelen vol geilheid
gelijk beesten, zo wild, en gewild
verlangen ze genoegzaam
in droomwereld, onder zomerzon
naar vrijheid, oneindige vrijheid
en er drijven rozen in de vijver
slaapt zelfs een beetje heimwee
vol dierlijke innerlijke wijsheid
naast een oude kastanjeboom
overdag en onder schaduw
kan God gewoon niet eenzaam zijn.
© mobar
Reacties op ‘Vrijen op de wolken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!