Natuurlijk

Je aarzelt nog of de liefde
die mijn hart teistert
natuurlijk is
als eb en vloed tegen oever-kasseien

er is een wankeling in jouw gedachten
over of de echo van mijn woordgeluiden
ook langdurige stilte kan verdragen

maar in het ruisen van de wind
hoor je mijn adem in verlangen

twijfel je niet langer over de schaduwkant
van lucide dromen die het leven overleven

daar leg je jouw eenzaam hart in de stilte
van trouwe dierbaren te vroeg in de dood

en weet je dat jij in jouw diepste nood
je altijd naar jouw eigen ziel mag vragen.



© mobar