Ruimte

Terugdenkend aan haar geliefde minnaar
en de liefde die ze samen mochten beleven
schrijft ze in haar romantische avondschrift
met een gevoel van hunkering en verlangen

het is nu zomer in het droomlandschap
ze heeft weer ruimte om te denken

en te voelen:

Ik glimlach als kometen
koketteer met de maan
laat je zonnig smelten
je neemt
ruimte

in mijn hersens
mijn lichaam
mijn heelal

je blijft volmaakt
onschuldig lach je

als oogschaduw
naast een planeet
als hemellichaam
voor een ruimteschip
vol met vreugde

ik wil je slechts
in liefde beminnen
neem mij de woorden
om te beginnen

ik glimlach als planeten
flirt met sterren
laat je zonnig schitteren
ik kan niet vergeten
of voor goede orde
beter weten

hoe het zou
zijn geweest
zonder liefde

ik verlang
naar mijn verloren geraakte
naïviteit, je leeft in mijn ogen
broze illusie van eenzame waarheid.



© mobar